head-banlampra-min
วันที่ 10 ตุลาคม 2024 12:11 PM
ยินดีต้อนรับเข้าสู่เว็บไซต์ โรงเรียนบ้านลำพระ
โรงเรียนบ้านลำพระ

นานาสาระ

เพราะต้องยอมเล่นเกม

เพราะต้องยอมเล่นเกม

เพราะต้องยอมเล่นเกม เพราะต้องยอมเล่นเกม ในรัฐเวกัสโดยเจ้าของโรงแรมนี้จะเลือกนะปานามา 6 คนเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันเดินทางไปยังเมือง silver City New Mexico ชิงเงินรางวัลกว่า 2 ล้านเหรียญดอลลาร์คิดเป็นเงินไทยคงจะ 60 ล้านบาทนะครับโดยจะไม่มีกติกาใดๆทั้งสิ้นจึงสามารถรับได้เลยจัดการแข่งขันเพื่อจะสามารถไปถึงจุดหมายก่อนนะครับเอาล่ะครับเราไม่รู้จัก คนที่ 1 ก็คือนิเขาเป็นผู้ชายธรรมดาธรรมดาที่ทั้งชีวิตไม่เคยแหกกฎหรือทำอะไรไม่ดีเลย เขามาที่นี่ก็เพื่อนทุกท่านที่สละโสดของเพื่อนของเขาก็เท่านั้นครับและในตอนนี้เขาก็กำลังเช็คเอากลับบ้านแล้วครับขณะที่เขากำลังก้าวออกไปจากโรงแรมเขาก็เดินผ่านตู้สล็อตและคิดว่านิสัยเขามาคาสิโนแล้วหลอกเล่นตู้สล็อตนักเรียนคงจะไม่เสียหายและเขาก็ได้รางวัลเป็นเหรียญทองที่บอกให้เขาติดต่อที่จุดบริการลูกค้าส่วนคนที่สองก็คือชายคนนี้ครับเขามีดาวมาโอเว่นอดีตกรรมการอเมริกันฟุตบอลที่เคยล้มบอลเพราะเขาเป็นผีพนันตัวยง เมื่อเขาอยู่ในคาสิโนแห่งนี้ก็มีหลายต่อหลายคนที่จำหน้าเขาได้เขาก็ได้เหรียญทองจากการเล่นตู้สล็อตเหมือนกันครับต่อไปคนที่ 3 นะครับอันนี้เขาเรียกว่าทีมดีกว่าพวกเขามีกันสองคนนั่นก็คือพี่น้องคนที่สองพี่น้องเนี่ยเป็นพวกอันธพาลและนักต้มตุ๋นครับคนดีของพี่เนี่ยจะเป็นคนวางแผนส่วนคนที่คุณน้องเจ้าหมอนี่โง่บรมเลยแต่คอยทำตามพี่ชายของตัวเองอย่างเดียวพี่น้องและมาไล่ย้อนเรียนในตู้สล็อตเกือบทุกๆเลยนะทั้งได้เหรียญทองเกิดเข้าร่วมการแข่งขันมาได้เลยครับต่อไปคนที่ 4 นะครับ นั่นก็คือเวลาสิ่งที่ตามหาลูกสาวผู้พลัดพรากกันไปนานหรือจ้างนักสืบตามหาลูกจนหมดตัวแล้ววันนี้เธอก็ได้นะลูกสาวมาเจอที่คาสิโนแห่งนี้น้ำหลัง จากที่ทั้งคู่คุยกันเสร็จบ่ได้มาเล่นตู้สล็อตจดได้เหรียญทองมาอีกเช่นกันครับผ่านไปแล้ว 4 คนต่อไปคนที่ 5 นะครับนั่นก็คืออะไรดีวันนี้เขาพาครอบครัวมาดูมายากลหลังจากที่เข้าห้องพักแล้วเขาก็เลยบอกกับภรรยาว่าจะออกไปเดินเล่นสายสักหน่อยแต่ภรรยาของเล่นนี่ก็ได้พูดอย่างนี้นะครับว่าไม่เล่นการพนันนะเพราะเรียนที่เคยสัญญาไว้แล้วว่าจะไม่ได้ดูเหมือนว่าแต่ก่อนเหมือนกันนะครับหลังจากมาที่เขารู้ การแข่งขันชิงเงินรางวัลหน่วยงานเดินทางไป

รอยเเผลที่เเกเคยทำ

รอยเเผลที่เเกเคยทำ

รอยเเผลที่เเกเคยทำ รอยเเผลที่เเกเคยทำ “สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน ยินดีต้อนรับเข้าสู่งานเลี้ยงรุ่นประจำปี 2563 วันนี้นะคะเราดีใจมากที่เราได้เจอทุกคนยังไงก็ขอให้งานเลี้ยงรุ่นปีนี้เป็นปีที่สนุกที่สุดและขอให้ทุกคนมีความสุขสำหรับคืนนี้ค่ะ” ในงานเลี้ยงรุ่นทุกปีฉันจะถูกเชิญไปร่วมงานอยู่เสมอ แต่จะถามความสมัครใจของฉันนั้นฉันบอกได้เลยว่าฉันไม่อยากแม้แต่จะก้าวขาเข้าไปในงาน เพราะอะไรน่ะหรอ เพราะฉันไม่อยากเจอหน้าเพื่อนเก่าของฉันไงล่ะ รอยแผลที่มันเคยสร้างไว้ให้ฉันมันเจ็บปวดจนทำให้ฉันอยากลืมทุกอย่างไป ถ้าถามว่าฉันยังโกรธมันไหมฉันก็คงตอบได้ว่า ฉันไม่ได้โกรธ แต่ฉันแค่รู้สึกไม่อยากเจอหน้า ไม่รู้ว่าฉันจะต้องเจอมันอีกด้วยเหตุผลอะไร แต่ในปีนี้เป็นปีที่ฉันไม่สามารถปฏิเสธเพื่อนๆได้ เพราะปีนี้เป็นปีสำคัญไม่รู้สิว่าสำคัญยังไงแต่ฉันก็ต้องไปร่วมงานอยู่ดี “จิ๊บมาแล้วหรอ มาๆนั่งโต๊ะเร็วเราจองที่ไว้ให้แล้ว” “แล้วกิ่งล่ะไม่มาด้วยหรอ” เกลียดมากที่สุดก็คือคำถามนี้ กิ่งเคยเป็นเพื่อนสนิทของฉันแต่แค่เคยนะ เพราะตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเราสองคนก็ไม่สนิทกันอีกเลย อย่าว่าแต่สนิทเลยแค่มองหน้ากันเราก็ยังไม่อยากจะมอง ฉันไม่อยากเจอหน้ากิ่งอีก ถ้ารู้ว่ากิ่งมางานนี้ หัวเด็ดตีนขาดยังไงฉันก็จะไม่มีทางมางานนี้เด็ดขาด “เอาล่ะทุกคนในงานวันนี้นะคะเรามีกิจกรรมให้ร่วมสนุก คือ เราอยากให้เพื่อนๆทุกคนขึ้นมาอธิบายความรู้สึกหลังจากที่เรียนจบไปประมาณ

เรื่องหลอนของการจับคู่

เรื่องหลอนของการจับคู่

เรื่องหลอนของการจับคู่ เรื่องหลอนของการจับคู่ เมื่อช่วงต้นเดือนที่ผ่านมาเราได้เดินทางไปที่จังหวัดบุรีรัมย์ เพื่อไปร่วมงานศพของญาติแฟนเราค่ะ แฟนเราเป็นคนบุรีรัมย์ตั้งแต่กำเนิดแต่มาโตที่จังหวัดราชบุรี เราเองเป็นคนราชบุรีรู้จักกับแฟนคนนี้มาได้สามปีแล้วค่ะ แฟนเรายังไม่เคยพาเรากลับไปที่บ้านเขาที่จังหวัดบุรีรัมย์เลย เราเองก็ไม่เคยเจอกับพ่อแม่เขาและครอบครัวของเขาด้วยค่ะ เราเคยถามเขาให้พาเราไปเจอญาติพี่น้องของเขาบ้าง แฟนเราก็บอกตลอดว่ายังไม่สะดวกบ้าง พ่อแม่ไม่อยู่ที่บ้านบ้าง รอให้ถึงปีใหม่บ้าง เรียกว่าบ่ายเบี่ยงก็ได้ค่ะ เราเองก้มีน้อยใจบ้างแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง แฟนเราก็บอกกับเราตลอดว่ารอจังหวะอีกสักหน่อย แต่ครั้งล่าสุดเราก็เลยบอกเขาไปว่า ถ้าไม่พาเราไปเราคงต้องขอเลิกกับเขาแล้วเพราะเหมือนคบกันแต่ไม่ให้ความสำคัญ เวลาที่พ่อแม่เขาโทรศัพท์มาหาเขาก็มักจะเดินไปคุยตรง ระเบียงห้อง หลังจากที่เราพูดแบบนั้นกับแฟนเรา ประมาณสามอาทิตย์แฟนเราเลยชวนให้เราไปงานศพญาติเขา และกำชับเราตลอดให้ห้อยสร้อยพระไปด้วยห้ามถอดออก เราก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกค่ะว่าเพราะอะไรแต่คิดว่าน่าจะเพราะต้องพาเราไปต่างที่ต่างถิ่นและแถมยังไปร่วมงานศพญาติอีกด้วย แฟนเราบอกว่าญาติที่เสียไปทางบ้านเขาเก็บศพมาสี่ปีแล้ว เพราะเสียชีวิตจากการโดนยิงและญาติญาติพยายามตามคดีอยู่นานหลายปีเลยไม่เผาศพ เราเลยถามว่าทำไมตอนนี้ถึงเพิ่งจะเผา แฟนเราก็เงียบไม่ตอบอะไร ตอนนั้นในใจเราค่อนข้างตื่นเต้นมากเลยละค่ะ ถึงจะเป็นการไปร่วมงานศพแต่ว่าถือเป็นครั้งแรกที่แฟนเราพาไปเจอกับครอบครัวของเขา เราจัดเตรียมกระเป๋าเตรียมของให้แฟนเราและของเราด้วย

ความลับในไดอารี่

ความลับในไดอารี่

ความลับในไดอารี่ ความลับในไดอารี่ เชื่อเหลือเกินว่าหากใครที่มีพี่น้องในครอบครัวอาจจะเข้าใจเรื่องที่ฉันกำลังจะเล่าได้อย่างดี เมื่อภาพ พี่น้องสุขสรรค์ ที่เห็นในโทรทัศน์เป็นเพียงภาพที่เราคาดฝัน เพราะความจริงมันไม่ได้เป็นแบบนั้นมิหนำซ้ำจะตรงกันข้ามเสียด้วย เรื่องราวของฉันและพี่สาวมันเหมือนกับสงครามที่ลุกเป็นไฟอยู่ตลอดเวลาเพราะเธอชอบกลั่นแกล้งฉัน ราวกับว่าต้องการจะไล่ฉันออกไปให้พ้นมากที่สุด พี่สาวฉันชื่อมีน่า เธอเป็นคนที่ชอบขโมยของฉันอยู่ตลอด ซึ่งมันทำให้ฉันระอาใจอย่างที่สุด ก็การอยู่กับกับมีน่ามันยากในการช่วยรับมือกับปัญหาฉันเขียนทุกอย่างลงในไดอารี่ ทั้งสิ่งที่คิดและความรู้สึกฉันว่ามันช่วยฉันรับมือกับปัญหาได้มากขึ้นชื่อว่าถ้ามีหน้าได้มันไปแล้วก็แต่พี่ของฉันจะต้องทำร้ายฉันอย่างสาหัสสุดๆและฉันก็เลยซ่อนไว้ใต้ไม้กระดานที่อยู่ใต้เตียงมิน่าไม่รู้เรื่องที่ซ่อนสุดรักของฉันแน่ดิฉันคิดว่าไม่รู้กันนะจากนั้นวันหนึ่งฉันกลับมาจากไปนอนค้างบ้านเพื่อนของฉันชื่อว่าเคทเพื่อพบว่าไม้กระดานแผ่นนะโดนถอดออกไปแล้วไดอารี่ของฉันมันก็หายไปแล้วฉันตกใจสุดๆจนแทบจะอ้วกออกมาเลยแล้ว แย่แล้วสินี่มันแย่มากแย่สุดๆฉันคนทำห้องให้ดูว่าตัวเองอาจจะเผลอวางไว้ตรงไหนหรือเปล่าแม้ว่าฉันรู้ว่าเปล่าประโยชน์เพราะว่าฉันคอยระวังตัวอยู่เสมอแล้วมีเงินก็ไปอยู่ที่ประตูห้องนอนของฉันแล้วพูดว่ากำลังหาอะไรอยู่หรอฉันต้องโทรหาเพราะว่าเธอถึงไดอารี่ของฉันเอาไว้ คิดว่าตัวเองเป็นคนดีนะแต่ฉันก็เคยทำเรื่องแย่ๆที่ไม่ได้พูดถึงเอาไว้เหมือนกันฉันเรียนรู้จากความผิดพลาดและพยายามจะเป็นคนดีอย่างสุดความสามารถแต่ฉันก็เขียนเรื่องจะแย่ทุกอย่างที่เคยทำลงไปในไดอารี่เล่มนั้นตอนเนี้ยพี่สาวเลือดเย็นของฉันก็รู้ทุกอย่างแล้วเธอเปิดไดอารี่แล้วเรื่องอดีตที่ฉันเขียนเอาไว้ทั้งหมดมีครั้งนึงตอนที่ฉันมองในปาร์ตี้และที่สุดที่เผลอไปจูบกับแฟนหนุ่มของเคท อธิบายกับมีนาว่าเรื่องมันเกิดไปหลายเดือนแล้วแล้วฉันเองก็ทำพลาดมหันต์เลยกับยิ้มเยาะเธอบอกว่าจะเอาไปบอกกับเคทว่าฉันทำอะไรลงไปถ้าฉันไม่ยอมทำตามคำสั่งของเธอ ฉันไม่อยากทำอะไรให้มีน่าเลยสักอย่างแต่ดูเหมือนว่าฉันจะไม่มีทางเลือกแค่เป็นเพื่อนรักของฉันตั้งแต่ช่วงมาต้นแล้วฉันไม่อยากเสียเธอไป 2-3 วันถัดมาฉันรู้สึกแย่มากที่รู้ว่ามีหน้ามีอำนาจเหนือฉันขนาดไหน เธอสั่งให้ฉันทำงานบ้านของเธออย่างเช่นสั่งให้ล้างจานหรือเอาขยะไปทิ้งแต่ว่าฉันรู้วันนี้เป็นแค่คำสั่งบ่อยๆของเธอเท่านั้นครั้งหนึ่งฉันกลับจากโรงเรียนมาเจอพ่อแม่กำลังกุ้งบอกว่าบัตรเครดิตหายไปข้อความแจ้งเตือนจากมือถือบอกว่ามีคนเอาบัตรของพวกท่านไปจ่าย 100 ดอลลาร์กลับไปที่ห้องตัวเองแล้วเพราะว่าพี่สาวฉันนั่งรออยู่แล้วเธอส่งบัตรของพ่อแม่มาให้แล้วบอกว่าให้ฉันเอาไปคืนทีบอกว่าฉันนี่แหละคือคนที่ขโมยไปเองฉันบอกว่าไม่แต่เธอกลับหยิบไดอารี่ของฉันขึ้นมาแล้วก็ยิ้มเยาะฉันไม่มีทางเลือกเลยต้องยอมตามนั้นฉันไปบอกพ่อกับแม่ว่าเป็นเพราะว่าฉันอยากได้ชุดสูทน่ารักตัวเองมากๆแม่ดูชอบไปเลยนะคอยถามว่านี่มันเรื่องจริงหรอเพราะว่าฉันเป็นเด็กดีมาตลอดถ้าถอนหายใจแล้วก็ยกโทษให้ฉันเพราะฉันกล้าออกมายอมรับในสิ่งที่ทำแต่ว่าท่านอยู่ผิดหวังในตัวฉันเอามากๆเลยแล้วสุดสัปดาห์ครั้งนึงตอนฉันกำลังตัดหญ้าดอกข้างบ้านที่ฉันผ่านหรือว่ามาแล้วบอกว่าเขามีตั๋วหนังไปดูหนังคืนนี้ 2 ใบเขาอยากรู้ว่าฉันจะไปด้วยได้ไหม เมื่อฉันกลับเข้าไปในบ้านเธอก็มาเจอฉันที่ประตูและสัตว์ให้ฉันไปบอกเขาว่าฉันป่วยเธอจะได้ไปดูหนังกับเขาแทนฉันและเธอก็ยังสั่งฉันอีกมากเธอบอกว่าเธอเกลียดผู้หญิงคนนึงที่โรงเรียนมากก็เลยมีแผนให้ฉันช่วยจัดการให้หน่อยขึ้นในช่วงพักเที่ยงเธอแกล้งทำซุปหกใส่ชุดของผู้หญิงคนนั้นโดยไม่ตั้งใจแล้วก็ขอโทษเธอระหว่างที่พาเธอไปล้างในห้องน้ำเพื่อซื้อเวลาให้ฉันไปหาการบ้านของเธอคนนั้นให้เจอแล้วก็เอาไปทิ้ง ภารกิจสุดหินผ่านไปได้ด้วยดีไม่มีใครสงสัยอะไรเลยสักนิดแล้วฉันโล่งใจมากๆฉันเกรงสุดเพราะว่าฉันไม่เคยทำเรื่องอะไรอย่างนี้มาก่อนเลยอ่ะแล้วภายในวันนั้นฉันก็เห็นเธอคนนั้นร้องไห้เพราะว่าหากการบ้านเยอะแล้วก็ของตัวเองไม่เจอ ได้เห็นแบบนั้นมันรู้สึกแย่มาก ฉันต้องหยุดเรื่องนี้ให้ได้นะโดดคาบที่เหลือกลับบ้านให้เร็วกว่าปกติแล้วก็มาค้นห้องของลีน่าเพื่อหาไดอารี่ของเธอดูบ้างฉันหาทุกที่แต่ว่าพี่สาวใจมันของฉันไม่ได้ซื่อบื้อพอจะเก็บเอาไว้ในห้องสำหรับเธอรู้ว่าฉันอยู่ในห้องของเธอก็เลยบอกว่าเพื่อเป็นการลงโทษฉันต้องตัดผมที่ยาวถึงเอวของฉันให้ถึงค่ะไม่อย่างนั้นเราจะแฉว่าฉันเคยจูบกับแฟนของเคท เธอจะยังจะแฉเรื่องทำรายการบ้านของผู้หญิงคนนั้นไปด้วยให้ผมมาเป็นปีเลยนะแต่ว่าเธอทำของตัวเองเสียเพราะว่าน้ำยาฟอกขาวนั่นน่ะ

โดนเพื่อนเทที่มุมไบ

โดนเพื่อนเทที่มุมไบ

โดนเพื่อนเทที่มุมไบ เหลือตัวคนเดียวเที่ยวยังไง โดนเพื่อนเทที่มุมไบ เหลือตัวคนเดียวเที่ยวยังไง จากการวางแผนมาเที่ยวประเทศอินเดียแบบเดินทางคนแยวแต่มีเพิ่อนที่เป็นชาวอินเดียที่จะคอยพาเราเที่ยวในช่วงที่อยู่อินเดีย กลายเป็นเพื่อนชาวอินเดียมารอรับเราที่สนามบินวันแรกและพาเที่ยวบาง สถานที่ที่เราอยากไป แต่ช่วงเย็นเพื่อนเรามีงานด่วนเลยเทเราจนเกลี้ยงเลยค่ะ ประสบการณ์เที่ยวคนเดียวในประเทศอินเดียก็เริ่มขึ้นแบบไม่ได้ตั้งใจ ไม่มีแผนการใดใดทั้งสิ้น  ต้องบอกก่อนว่าเราเดินทางมาประเทศอินเดียครั้งแรกและเป็นการเดินทางออกนอกประเทศครั้งแรกเช่นเดียวกันค่ะ เรียกได้ว่าประสบการณ์การเอาตัวรอดในต่างแดนยังน้อยนัก แต่เรามาถึงที่นี่แล้วจะกลับก็ไม่ได้ละค่ะ วันแรกเพื่อนเราพาเที่ยวประตูชัยอินเดียและพาไปวักพระแม่ลักษมี เดินกินสตรีทฟู้ดที่เป็นมังสวิรัติเพราะเพื่อนเราเป็นมังสวิรัติค่ะ เราก็แบบด้วยความเป็นคนกินเนื้อสัตว์มาตลอดพอไม่ได้กินขาดไปก็เหมือนขาดใจวันแรกพอกลับโรงแรมเลยต้องรีบสั่งข้าวผัดไก่มากิน กลับเข้าห้องได้ถึงกับบอกกับตัวเองว่าพรุ่งนี้ต้องได้กินอาหารไทย     พอเราตัดสินใจได้ก็ทำการค้นหาร้านอาหารไทยในเมืองมุมไบทันทีแล้วก็ไปเจอกับร้านแห่งหนึ่งเรารีบบันทึกที่อยู่ไว้ทันที เช้าวันรุ่งขึ้นเราไม่สนใจอาหารเช้าที่โรงแรมเลยค่ะ เรารีบออกไปเรียกสามล้อแล้วเอาภาพที่อยู่ของร้านอาหารให้คุณลุงสามล้อดูทันที แกก็ว่าไปถูกให้ขึ้นรถเลย เราใช้เวลาเดินทางจากโรงแรมที่พักละแวกชายหาดจูฮู ไปถึงปลายทางใช้เวลาประมาณ 40 นาทีได้ค่ะ สถานที่รอบรอบเป็นอาคารสูงดูแล้วเหมือนเป็นย่านธุรกิจ ร้านอาหารไทยร้านนี้ตั้งอยู่ชั้น G ตึก

ร้านกาแฟน่าไปที่แม่กำปอง

ร้านกาแฟน่าไปที่แม่กำปอง

ร้านกาแฟน่าไปที่แม่กำปอง            ร้านกาแฟน่าไปที่แม่กำปอง วันนี้จะมาเล่าเรื่องการไปเที่ยวแม่กำปองมาฝากทุกคน ใครเคยไปแม่กำปองมากันแล้วบ้างคะ สำหรับแม่กำปองอยู่ที่อ.แม่ออน ในจังหวัดเชียงใหม่ค่ะ จริงๆแล้วแม่กำปองเป็นหมู่บ้านกลางป่าเขาที่ใกล้ชิดธรรมชาติสุดๆ ความเป็นหมู่บ้านขนาดไม่ใหญ่นักทำให้วิถีการใช้ชีวิตยังมีความเป็นพื้นเมือง มีสภาพอากาศที่สะอาดเรียกว่าทามกลางแมกไม้ใครที่ชอบแนวนี้ควรมาที่หมู่บ้านแม่กำปองเลยค่ะ ในเรื่องของสถานที่พักในหมู่บ้านแม่กำปองส่วนมากจะเป็นรูปแบบ วิถีการใช้ชีวิตแบบชาวบ้าน ผู้คนในหมู่บ้านมักจะเปิดรับนักท่องเที่ยวรูปแบบของโฮมสเตย์ที่มีความเรียบง่าย ถ้าใครคิดจะหาที่พักเป็นโรงแรมใหญ่ๆบอกเลยว่ายาก ที่พักส่วนใหญ่จะเป็นพัดลมแต่ก็มีบางที่ที่มีการติดเครื่องปรับอากาศ แต่ด้วยความโอบล้อมไปด้วยต้นไม้ ป่าเขา ไม่ต้องถึงกับเปิดเครื่องปรับอากาศหรอกค่ะ ถ้าร้อนสุดจริงๆเราว่าแค่เปิดพัดลมก็เอาอยู่ หรือใครอยากไปเที่ยวแบบไม่นอนค้างก็สามารถทำได้ค่ะ เผื่อใครมีแพลนเที่ยวในอำเภออื่นๆในจังหวัดเชียงใหม่ก็สามารถทำได้ วันนี้ขอมาแนะนำร้านกาแฟน่าไปในแม่กำปองที่มีมุมถ่ายรูปสวยๆ ใกล้ชิดธรรมชาติให้ทุกคนฟังกันค่ะ เริ่มต้นกันด้วยร้านกาแฟที่นอกจากความหอมของกาแฟแล้วยังมีวิวภูเขาสวยๆให้ทุกคนได้ชื่นชมความสดชื่นกันก่อนนะคะ มาดูร้านแรกกันก่อนเลยค่ะ  

ผู้สูงวัยกับการออกกำลังกายที่เหมาะสม

ผู้สูงวัยกับการออกกำลังกายที่เหมาะสม

  ผู้สูงวัยกับการออกกำลังกายที่เหมาะสม ผู้สูงวัย กับการออกกำลังกายที่เหมาะสม การออกกำลังกายเป็นกิจกรรมที่สำคัญสำหรับการดำรงชีวิตของมนุษย์ทุกเพศทุกวัย ตั้งแต่วัยเด็ก จนถึงวัยผู้สูงอายุ แต่การเลือกประเภทการ ออกกำลังกายให้เหมาะสมกับวัย  ก็เป็นสิ่งสำคัญที่ต้องคำนึงถึงเป็นอันดับแรก เพราะถ้าเลือกประเภทการออกกำลังกายไม่เหมาะสม แทนที่ร่างกายจะได้รับประโยชน์ อาจทำให้เกิดโทษต่อร่างกายได้โดยคาดไม่ถึง ซึ่งในบทความนี้ได้นำเอาประเภทการออกกำลังกายที่เหมาะสมและเป็นที่นิยมในกลุ่มผู้สูงอายุมาฝากกัน   การแกว่งแขน การแกว่งแขนเป็นการออกกำลังกายเก่าแก่ที่มีมานานเป็นพันๆปี เป็นกีฬาที่เหมาะกับผู้สูงอายุอย่างมากอีกประเภทหนึ่ง หากทำอย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอ นอกจากช่วยให้ร่างกายโดยรวมคล่องแคล่ว ว่องไว กระฉับกระเฉงแล้ว  ยังช่วยลดระดับน้ำตาลในเลือด ช่วยลดความดันโลหิต และไขมันในเลือดอีกด้วย  ซึ่งการแกว่งแขนที่ได้ผล ต้องแกว่งในท่าที่ถูกต้องต่อเนื่องอย่างน้อย 10 นาที และไม่น้อยกว่า

กล้องฟิลม์กับความทรงจำ

กล้องฟิลม์กับความทรงจำ

กล้องฟิลม์กับความทรงจำ กล้องฟิลม์กับความทรงจำ ชีวิตแสนสุขสบายเกิดมาบนกองเงินกองทองคงเป็นความใฝ่ฝันสูงสุดของใครหลายคน แต่ทว่าการได้มีเงินจับจ่ายใช้สอยอย่างเกินตัว ฟุ้งเฟ้อ จะนำมาซึ่งความสุขที่แท้จริงจริงหรือ เมื่อ “ก้านพลู” เด็กสาวที่เกิดมาในตระกูลของมหาเศรษฐีอันดับต้น ๆ ของเมืองไทยต้องมาเผชิญกับสิ่งที่จะมา เปลี่ยนแปลงชีวิต และความคิดของเธอไปตลอดกาลเมื่อถึงวันเกิดปีที่ 19 ของเธอซึ่งเดิมทีงานวันเกิดของเธอจะต้องถูกเนรมิตโดยพ่อและแม่ที่เอาใจเธอทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นอาหารรสเลิศ ของขวัญชิ้นใหญ่กว่าร้อยชิ้น วงดนตรีสดที่เธอและเพื่อนชอบ แต่ทว่าได้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันกับพ่อและแม่ของเธอที่ได้รับอุบัติเหตุทางรถยนต์จนต้องได้รับการผ่าตัดใส่เหล็กเพื่อดามกระดูกบริเวณขาที่หักไป ก้านพลูรู้ข่าวร้ายก็เสียใจมากเธอรีบเดินทางมาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว หญิงสาวเสียใจมากที่เธอเป็นต้นเหตุที่ทำให้พ่อแม่ต้องมาเจ็บตัวและเกือบเสียชีวิตก็เพราะความอยากได้อยากมีของเธอคนเดียว จนทำให้ความรู้สึกผิดเริ่มตกตะกอนในใจของหญิงสาวมาตั้งแต่นั้น อีกทั้งเป็นเวลาเดียวกันกับที่ย่าของเธอเรียกตัวเธอเข้าพบและออกคำสั่งให้เธอไปใช้ชีวิตเป็นพนักงานพาร์ทไทม์ที่โฮมสเตย์ต่างจังหวัดที่เป็นอีกหนึ่งธุริกจย่อยของครอบครัว ซึ่งก้านพลก็ทั้งตกใจทั้งอึ้งในเวลาเดียวกันไม่คิดว่าเธอจะต้องไปทำงานมาก่อนเพราะเธอนึกเข้าข้างตัวเองว่าโดยตลอดว่าครอบครัวเธอมั่งมีมากพอที่ทำให้เธอนอนสบาย ๆ อยู่บ้านและใช้เงินอย่างไม่มีวันหมด ไม่ต้องออกไปหางานทำเหมือนกับคนอื่น ๆ “แต่คุณย่าคะ…หนูไม่อยากไปนี่คะ ต่างจังหวัดแค่ได้ยินชื่อก็รู้แล้วว่ากันดารแค่ไหน

การปลูกดาวเรือง และการดูแลรักษา

การปลูกดาวเรือง และการดูแลรักษา

การปลูกดาวเรือง และการดูแลรักษา การปลูกดาวเรือง ดาวเรืองเป็นดอกไม้เศรษฐกิจ ที่เป็นความใฝ่ฝันของใครหลายต่อหลายคน ที่อยากจะเป็นเจ้าของไร่ดอกไม้เป็นของตนเอง หลายคนอาจไม่เข้าใจว่า ทำไม้ เกษตรกรจึงบอกว่า ดาวเรืองเป็นดอกไม้ที่มีความอดทน แต่เป็นดอกไม้คุณหนู นั่นก็เพราะดาวเรืองเป็นไม้ดอกที่ต้องดูแลใกล้ชิดทุกขั้นตอน แต่ถ้าดูแลเค้าแล้ว คุณจะหลงรักดาวเรืองอย่างถอนตัวไม่ขึ้น เนื้อหาทั้งมดของบทความการปลูกดาวเรืองบทความนี้ จะเปิดเผยทุกอย่างอย่างหมดเปลือกในทุกๆขั้นตอน ขอให้มีความสุขในการศึกษาและลงมือทำนะคะ ขั้นตอนการปลูกดาวเรือง การเพาะเมล็ดดาวเรือง วิธีการเพาะเมล็ด และเทคนิคการเพาะดาวเรือง การเตรียมดินและแปลงปลูกดาวเรือง การวางระบบน้ำ วิธีการปลูก การดูแลรักษา ( การตัดยอด การคลุมโคน การขึงเชือกดาวเรือง )

ทำอย่างไรให้เป็นศตวรรษิกชน

ทำอย่างไรให้เป็นศตวรรษิกชน

ทำอย่างไรให้ เป็นศตวรรษิกชน เป็นศตวรรษิกชน คำว่า “ศตวรรษิกชน” (Centenarians) หมายถึง ผู้ที่มีอายุเกินร้อยปี   หากมองย้อนไปในอดีตเมื่อประมาณ 100 ปี ที่แล้ว อายุขัยเฉลี่ยของคนไทยจะอยู่ราวๆ 40 กว่าปีเท่านั้น ซึ่งเป็นระดับเดียวกับประเทศด้อยพัฒนาในทวีปอาฟริกาปัจจุบัน แต่ครั้นระยะเวลาผ่านไป 50 ปี คนไทยมีอายุเฉลี่ยเพิ่มขึ้นเป็น 50 กว่าปี แล้วเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ จนมาเป็นตัวเลข 70 กว่าปี ณ ในปัจจุบัน  

โรงเรียนบ้านลำพระ
โรงเรียนบ้านลำพระ
โรงเรียนบ้านลำพระ
โรงเรียนบ้านลำพระ